domingo, 24 de febrero de 2008

Ruta polo rio e Galería de Fotos -1

RutaOutono2

O día 1 e 2 de novembro fixo un tempo execepcional (en todo o significado da palabra). Con esta galeria completo o Outono Fotográfico da ruta. Nesta ocasión se están feitas todas con camara de fotos e nótase a difierencia.

Están feitas no paseo que hai o lado do Rio Miño, na maxen dereita, a meillor para esta época do ano, cando sae sol. O londo do paseo pódense ver 3 termas de uso gratuito, e o meu recuncho favorito que é parque e as termas do Muíño (así lle chamo eu, porque hai un muíño reconstruído).

Espero que vos gusten, polo menos algunha delas.

sábado, 23 de febrero de 2008

Ruta polo rio e Galeria de fotos

RutaOutono
En Ourense chegamos tarde a algúns sitios, pero eso tamén aporta as súas ventaxas. Temos unha ruta de 15 km á veira do río Miño, coas súas termás (de auga quente). A marxe dereita do río, moi apropiada en outuno e inverno, porque cando sae o sol collémolo enteiro, coñecida como ruta do colesterol e a miña ruta de exercicio case diario.
Nesta galería de fotos hai unha selección de fotos realizadas durante o outuno. Unhas están mellor que outras, xa que unhas están feitas con cámara de fotos e outras co propio móbil, que non son malas, pero no dan calidade da cámara.

Para mi enfermera y los que no salen en la foto

Lo vengo pensando desde hace algún tiempo. ¿Dónde está el límite entre el trabajo en su justa medida, la dedicación adecuada, el sobre esfuerzo que algunos llaman adicción al trabajo, o el pasotismo?
Creo que siempre lo tuve claro, pero cuando tratas con seres humanos, ya sea en la educación o en la sanidad, es difícil limitar. Es más fácil en algunos trabajos en que la relación, aunque afecte a personas, no lo hace manera tan directa como en estos dos ámbitos. Y sobre todo, cuando el contacto con la persona sea continuo
Desde fuera lo vemos muy claro, yo veo muy claro que personal de sanidad trabaja de manera adecuada y quien roza con el pasotismo. También la veo en educación (en mi Instituto) y supongo que un visitante externo también lo verá, los que cumplen y los que van a cobrar el sueldo a fin de mes, igual que el compañero que lo hace bien.
¿Por qué la mayoría de los que suben en cargos (sobre todo políticos) no se enteran de esto? ¿Por qué estos salen en la foto y en los medios de comunicación diciendo tonterías, presumiendo de trabajo, y los demás trabajando? Por citar un ejemplo, la penúltima. Sra Conselleira (después ratificada por la vicepresidenta del gobierno central). “Con la materia Educación para la Ciudadanía suspensa no se obtendrá el Título de la ESO”, pero se puede obtener suspendiendo los 4 cursos Matemáticas. Ja, ja, ja, … Leanse las normas que publican.
Supongo que así es la vida, y que con gente como mi enfermera (la de otros trasplantados) C.N y como muchos otros que son los que hacen que esta vida valga la pena y esta sociedad funcione.
Yo quiero acordarme de todos ellos: Carmén, Ramón, José, Adelita, …… y muchos más, más de los que la gente cree.

Agradecementos de vida


Escribía o 31 de xaneiro de 2006, na web da que era webserber, pero que traio agora ó meu recuncho. É unha débeda conmigo e con todo o persoal que me atendeu tan marabilloso e amable que me atendeu
Quero aproveitar este foro para agradecer a todo mundo o seu interese pola miña persoa e a súa preocupación. En momentos complexos e deste tipo de situación tódolos pequenos detalles contan, non quero facer exhaustiva a relación porque sería interminable, que en grupos poderíase reagrupar A Familia (de xeito especial a miña muller, ó meu fillo e a miña irmá), a tódolos amigos, a todo o entorno do Ies As Lagoas, do Baloncesto, de Carballiño e tamén os amigos que quedaron na distancia física e/ou no tempo, os que compoñen para ben e para mal a miña vida (Canarias, Santiago,...)
A esta situación que se pode chegar por moitas variadas situacións que podo resumir en: “unha vida pouco saudable” sempre con escusas para seguir na situación anterior. Teño que agradecer ó destino (en forma de San Martiño, San Antonio, forza da familia, forza dos amigos, forza de vontade, ....) que se dirán tódalas circunstancias axeitadas para que o equipo do Hospital Juan Canalejo fixera o seu traballo con grande profesionalidade e dedicación. En momentos complexos teño que agradecer dun xeito especial ademais da familia que estaba máis próxima, a profesionais como o Doutor Fojoll e a enfermeiras como Adela (Adelita a que estando na UVI prometínlle que escribiría sobre ela), que ademais da súa profesionalidade, amosaron unha humanidade que aumentan as ganas de vivir e alegran momentos tan complexos e delicados, cando estás conectado a máquinas por tódolos lados.
En resumo, gracias a todos, gracias ó destino, seguiremos construíndo vida, e dentro dela seguirei paseniñamente, facendo camiño día a día.
O dia 23 de abril de 2007 completaba
A data de hoxe e despois de case un ano completo incorporado cunha certa normalidade, manteño as palabras sinaladas, pero quero agradecer tamén o equipo de seguemento de trasplantes do Hospital Juan Canalejo, a enfermeira Carmen Naya e as Doctoras Crespo e Paniagua.
Tamén quero agradecer ó meu donante 'anónimo' e a súa familia que deu o seu consentemento nun momento tan complicado cando se morre un ser querido. Quero facer un chamamento a todo o mundo para que podamos donar o que serva para mellorar a saúde doutras persoas, que nalgún caso levan esperando moito tempo por unha donación.
En resumo gracias, gracias e .... gracias.

viernes, 22 de febrero de 2008

As acacias


Entre os pequenos lios nos que estou metido é controlar un pouco sobre html nos globs, por pique de Gradicela. No apartado anterior subin unha foto con 1024 e o blog no ía ben. Esta foto das acacias ou mimosas en pleno florecemento, coa ponte vella ó fondo. Esta subida a 800

jueves, 21 de febrero de 2008

Cambio climático




Levo uns días liado en varias temas. Parte deste tempo é aproveitar este tempo primaveral que disfrutamos. Esta foto está sacada o 9 de febreiro e a xente tomando sol nas termas de Outariz. Teño outras fotos de primeiros de novembro nas que tamén camiñaba pola ruta en pantalón corto e manga corta, e a xente bañándose e tomando sol nas distintas termas que temos polo camiño.
Esto fai que o que este ano, non tivemos outono (non choveo, estivos case en primavera continua), un pouco de inverno e xa estamos en primavera.

Senón é cambio climático, moito se lle parece.

Nun seguinte teme porei unha selección de fotos da ruta pola que fago parte do meu traballo diario.

domingo, 3 de febrero de 2008

De la Laguna a Chinamada

Chinamada en la Península de Anaga es una pequeña reliquia del pasado. Hasta hace poco no llegaba ni el coche, solo se podía llegar caminando. La ruta desde la Punta del Hidalgo la puedes ‘imaginar’ viendo las fotos desde el punto más alto. Por casualidad, nos coincidió subir en la romería anual.
La música es de Carlos Núñez, su primer disco (para mi el mejor), con el tema “Nubes del otro lado”, y a la guitarra un clásico Ry Cooder.